آید دوباره عید و شودنو لباس ما
بار دگرسپید شود طشت و طاس ما
هر کاسبی سراسر این ماه دوخته است
چشم طمع به کیسه ی بی اسکناس ما
از غصه ی مخارج سنگین بروز عید
آغاز گشته است هول و هراس ما
در کوی ما٬ به حلق شما خاک ها رود
در مو قع تکاندن فرش و پلاس ما
اسباب فحش و لعنت همسایه ها شود
خاک گلیم ژاره ی پر کلک و ساس ما
چزین ریخت بی قوراه که خیاط دوخته است
گردد قناس تر سر و شکل قناس ما
در نو بهار هم گل امید نشکفد
گویی همان جوانه یأس است٬ یاس ما
از بسکه زوجه نق زند از بهر خرج عید
مشکل که اختلال نیابد حواس ما
یا رب فرو فرست از قیاس پول
ای برتر از خیال و گمان و قیاس ما
مگذار خرج عید زن و بچه عاقبت
گردد در این میان سبب اختلاس ما
نوروز را دوام فزون ازدو هفته نیست
وین خود بس است مایه ی شکر و سپاس ما
این عید گر چه مایه درد سر است٬ لیک
رنگی دهد به زندگی بی اساس ما!
(ابوالقاسم حالت)
جالب بود