فصل امتحانات:
این ماه تنها ماهیه که به نظر میرسه همه تو دانشگاه مشتاقه علم و دانشند!
همه!
از اساتید گرفته تا دانشجوها (این قشره ضعیف جامعه!)
اساتید محترم یاد توده صفحاتی می افتند که هنوز تدریس نکردند و دانشجوها به یاده توده صفحاتی که نخوندند!
البته وضع اساتید خیلی بهتره چون تهش دیگه اینه که بقیه صفحات را حذف می کنند و تازه زندگی شاهانشون هم داره آغاز میشه!
خدا میدونه چقدر لذت داره برای یه استاد و قتی پشت در اتاقش ده کیلومتر دانشجویه آویزون مانند رعیت های بیچاره، در پی یک نمره ده ناقابل اما ارزشمند جهت پاس شدن دست به سینه و سرافکنده می ایستن!
اینجوری هم رتبه علمی استاد محترم بیشتر از دیگران میشه هم ترس و احترامه ناشی از شنیدنه اسمش!(می دونید که دانشجوها چه علاقه خاصی به این اساتید دارند و پشت سرش چه حرفهایه محترمانه ای برقرار میشه!)
و اما دانشجویان:
بعضاٍ به کلمه شریف و ارزشمنده دانشجو پی می برند، چون خودآموز شده و درسی که حتی یک بار هم سره کلاسش نرفته را خود می آموزند!
بعضا در پی عملیات هایه چریکیه تقلب احتمالا یک دوره کلاس تقویت عضلات چشم و ریز نویسی جاسازی و سایر می روند و خوب به نوعی چیزی می آموزند و در جرگه دانشجوها قرار می گیرند.
و بعضا...
چون در میانه دوستان نوعه دیگری سراغ ندارم لاجرم حرف زدن راجع به سایرین را بر عهد? شخص خودشان می گذارم!
خلاصه، فصل رنج و عذاب و استرس، بر همگان موفق باد!
زندگی زیباست، زشتی های آن تقصیر ماست.
در مسیرش هر چه نا زیباست، آن تدبیر ماست!
زندگی آب روانی است، روان می گذرد...
آنچه تقدیره من و توست همان می گذرد!
روش هایه نجات از کلاسه ملال آور
بازیۀ دست:
امروز طبق رواله معمول درس نرم افزار های آماری داشتیم. و بر طبق رواله نا معمول رفتیم سره کلاس!
و خوب طبق روال معمول که حاله هیچ درسیو نداریم (به خصوص اگه دسته چپ استاد حلقه هم باشه! البته زن باشه که دیگه اصلا) حوصله مان در بدو ورود به کلاس سر رفت!
گفتیم خدایا ما که اصلا از این روها نداریم که کلاس را ترک کنیم(اصلا! اصلنا! اصلا رومون نمیشه!)
البته بذارید اضافه کنم که استاد در را بست و گفت انتهایه کلاس حضور غیاب می کنم!
حالا بگذریم... داشتم می گفتم، بعله حوصلیمان سر رفت! به توصیه یکی از دوستان تصمیم برآن گرفتیم که یک بازی انجام دهیم، که خب صدا هم نداشته باشد، بهتر است!
خلاصه تصمیم گرفتیم دست بازی کنیم که اصلا هیچ سروصدایی ندارد، بازی آغازیدن گرفت و عهدی در کلاس متوجه نشد (یعنی هیچکیآ هیچکی)!
به هر حال، توصیه می کنم شما هم یک بار امتحان بفرمایید.(البته سره درسی که اگه استاد تصمیم گرفت بندازدتان، چندان هم ایراد نکند!)
مواد لازم جهته بازییه دست:
دانشجویه بیکار به مقدار کافی!(توصیه می کنم یک نفر برای رضایه خدا هم که شده درسو گوش بدهد تا استاد جیغش بالا نرود!)
کاغذ به اندازۀ، دانشجویه بیکار به مقدار کافی!
خودکار در طرح و رنگ های مختلف به اندازۀ دانشجویه بیکار به مقدار کافی!
دست به اندازۀ دانشجویه بیکار به مقدار کافی!(فقط در انتهایه رسم الخط دست بر کاغذها، دست را بر گردانید! چون دست یک وسیله شخصی محسوب می شود و خوب بیچاره اون هم بهش نیاز پیدا می کنه)
روش بازی:
در ابتدا دست چپتان را بر کاغذ انگاشته و نمایۀ آن را بر صفحه رسم کنید.(اگر چپ دست هستید می توانید از دست راست خود استفاده کنید. البته توصیه نمی شود!)
سپس از عدد 1 تا 100 را بر نقاط مختلف شکل به صورت کاملا اتفاقی بنویسید. پس از اتمامه کار، کاغذه خود را با کاغذه هم بازی هایتان جابه جا کنید.
خوب حالا به ترتیب هر نفر یک عدد بگوید و خود دور آن را خط بکشد، و تا زمانیکه سایرین عدد مورد نظر را بیابند، دوره نمایۀ دست را از انگشت کوچک شروع به سایه زدن کند و پس از اینکه همه عدد را یافتند، قلم را از کاغذ جدا کند. بدین ترتیب همه این کار را انجام میدهند تا زمانیکه، کسی دست را به طوره کامل سایه اندود کند!
بازی تمام شد، بفرمایید دست!
شعار ملی روزه آمار
خداوندا تو می دانی که آمار ماندن و خواندن، چه دشوار است!
چه زجری می کشد آن کس که آمار است و از حسرت سرشار است!
درده دله یه مشت آس و پاس
بعله!
اینارو قشنگ حفظ کنید. روزی سه بار تکرار کنید. شااااااااااااااااید بتونید به بهبودی نمراته ماهتون فائق شید.
